Serce

“Idziemy przez życie z dobrze rozwiniętym ciałem, z częściowo rozwiniętym umysłem i z niedorozwiniętym sercem. Jest to serce niedorozwinięte, a nie zimne. To ważna różnica”*

Natrafiłem na ten cytat w jednej z ostatnich moich lektur. Zaintrygował mnie. Rzeczywiście, ciało rozwija się czy tego chcę czy nie. Mogę ewentualnie zaopiekować się nim lepiej lub gorzej. Nad rozwojem umysłu “pracuję” od przedszkola przez wszystkie szkoły, studia itp. A serce?  Ono jakby pozostawione samo sobie. A przecież u kresu dni z ciała nic nie zostanie. Intelektu, zdobytej wiedzy także nie zabiorę ze sobą. Jedynie to, co w sercu będę mógł złożyć u stóp Boga. Powiedzieć: Panie taki byłem, a przynajmniej taki starałem się być.

Wróciłem pamięcią do Programu Ja+Ty. Tam każda nowa wiedza, umiejętność służy temu by bardziej “być”, by rozwinęło się “serce”. Tak bardzo bym chciał, by rozwojowi mojego ciała, umysłu towarzyszyło także dojrzewanie serca.

Michał

*E.M. Forster