Błogosławcie

„Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią.” (Ps 72, 17)

„Błogosławcie, a nie złorzeczcie” (Rz  12, 14) – przypomina mi się od razu inny fragment Słowa. Błogo-sławcie, czyli w uproszczeniu: dobrze mówcie. Dobrze sobie nawzajem życzcie.

„Błogosławienie jest  rzeczą niezwykłą, gdyż Bóg dał obietnicę:  Wypowiadaj słowa błogosławieństwa nad swoimi bliskimi, „bo wzywając  moje Imię nad nimi, Ja osobiście (!!!) będę im błogosławił”. (…) Bóg osobiście będzie działał w naszym słowie, jeśli będą to słowa błogosławieństwa”.*  Pozwólmy Mu na to.

Basia

* z książki „Błogosławieństwo ma moc, czyli o sile Twojego słowa. 55 błogosławieństw na różne okazje”

P.S.

Przed Świętami pisałam o założonym przez nas  Łapaczu Dobra. Tak wiele radości przynosi to nasze wzajemne obdarzanie się zapisanym słowem na temat tego, co dobre w nas. Może to też jest jakaś forma czy odmiana błogosławieństwa?  Jak ważne wydaje się to nam w wychowaniu – sprawić, by dziecko uwierzyło, że jest dobre i by samo umiało błogo-sławić – dobrze myśleć i mówić o innych.