Bohaterowie są zmęczeni

– czyli szczęśliwie dotarliśmy do końca Programu w Northwich. Podobnie jak w zeszłym roku jesteśmy pod wrażeniem gościnności ks. Proboszcza Jonathana Mitchella. Oddał nam do dyspozycji swój dom, zamienił jadalnię na miejsce indywidualnych małżeńskich rozmów i sam przygotowywał dla nas wszystkie posiłki. Niezwykłe miejsce, niezwykła gościnność.

Wszyscy uczestnicy wyszli z Programu umocnieni i z pragnieniem podjęcia nowych wyzwań. Szczególnie wzruszające było świadectwo pary, która jest już 36 lat po ślubie. I jak to bywa często, nie mogliśmy się pożegnać. Każdy chciał jeszcze zamienić słowo, każdy miał coś sobie nawzajem do powiedzenia.

Jak dobrze, że tu ostatecznie dotarliśmy. I choć było tak trudno ze zorganizowaniem Programu i do końca nie było wiadomo, czy się odbędzie, to przecież tylko Opatrzność wie, jak bardzo ten Program był potrzebny i ile dobra dzięki temu się wydarzy.

Dziękuję Wam wszystkim za wsparcie i za przesłane słowa otuchy i modlitwę. Dziękuję Gosi i Andrzejowi, że spowodowali, że stało się to możliwe. Louise Kirk, że do końca się troszczyła i poprzednim uczestnikom, którzy nas wsparli udzielając gościny przybyłym na Program. Dobrze, że jesteście.

z błogosławieństwem

xj