Do Przyjaciół

“A ja, przyjaciele moi, mówię wam: Nie lękajcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem już nic więcej nie mogą uczynić”  (Łk 12, 4).

To zdanie do nas, swoich przyjaciół, kieruje dzisiaj Pan Jezus. Ja w tych dniach przypominam sobie trzech wielkich Polaków: Fryderyka Chopina (dziś jego 165. rocznica śmierci), błogosławionego ks. Jerzego (niebawem 30. rocznica jego męczeństwa) i św. Jana Pawła II (w rocznicę jego wyboru).

Nawrócenie i spowiedź Chopina na krótko przed śmiercią można postrzegać w kategorii cudu. W kategorii cudu można mówić o wyborze Polaka na papieża. Pierwsze orędzie św. Jana Pawła II wzywało (i wzywa stale) do wyzbycia się lęku. Bł. ks. Jerzy został zamordowany “ze szczególnym udręczeniem”, ale dziś jest w chwale ołtarzy.

Człowiekowi trudno jest przełamać lęk, przekroczyć własne ograniczenia, niedoskonałości. Dlatego wołanie św. Jana Pawła “nie lękajcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi” przywołuje słowa Chrystusa z dzisiejszego czytania. Ale wcześniej Pan Jezus mówi, by strzec się obłudy, i że wszystko powiedziane po cichu będzie rozgłaszane.

Lęk jest sprzymierzeńcem nieprzyjaciela. Tak łatwo spłoszyć wróbla.

“Nie bójcie się więc. Jesteście warci więcej od wielu wróbli” (Łk 12, 7).

Andrzej O.