idealna niedziela

W idealną niedzielę koniecznie powinno być… (słonecznie?) Idealne niedzielne śniadanie jest serwowane… (na porcelanie?) Idealny odpoczynek to… (skwierczący cicho kominek?) Idealny mąż w tym czasie… (nie zaśnie?) Zaś idealna żona… (nad rosołem pochylona?) Idealne dzieci w niedzielny poranek… (szanują czasu zmianę?)

Wizje świata idealnego byłyby sympatyczne, gdyby nie zamykały nas na przyjmowanie świata takiego, jakim jest naprawdę. Dnia, który nie zacznie się godzinę później, mimo że urzędowo można byłoby spać dłużej. Ścierania się w jednej rodzinie potrzeb i poglądów na to, co znaczy odpoczywać naprawdę. Ile potrzeba pełnej szacunku rozmowy, żeby ocalić dobro w każdym z nas.

Ogromną dojrzałością otwieranie serca na tu i teraz, które toczy się własnym rytmem. Wychodzenie poza swoje bezpieczne schematy i wizje – w gotowości, by w każdej sytuacji kochać. By widzieć dobrą wolę we wszystkim, co tak bardzo inne, niż sobie wyobrażaliśmy. W tych wszystkich “niespodziankach” (bośmy się spodziewali inaczej) kryje się wiele Jego darów, w których On nas prosi o zaufanie – i o odwagę miłowania naprawdę.

M