Instytut Papieża Pawła VI

ma przepiękną kaplicę na ostatnim piętrze, właściwie to na strychu. Obok jest sala spotkań połączona z biblioteką, gdzie, jeśli jest potrzeba, można także uczestniczyć we Mszy św. Ale to się zdarza rzadko. Bo rzadko niestety jest okazja do uczestniczenia we Mszy św. Jest codziennie nabożeństwo, które wiernie od lat odprawia stały diakon Tom. Tradycyjnie jednak, gdy tylko jestem w Omaha, zawsze jest Msza św. dla wszystkich pracowników.

Dziś też była Msza św., a potem jeszcze odwiedziny wszystkich działów połączone z modlitwa nad pracownikami i święceniem Instytutu. Wszyscy są tu przejęci tym, ile tu się dzieje dobra i wiedzą, że to wszystko jest zasługą Miłości Bożej. I bardzo proszą o modlitwę, o opiekę Bożą nad Instytutem, nad nimi i ich rodzinami. Oni też wiedzą to dobrze, że tam, gdzie się dzieje dobro, też i pojawiają się trudne doświadczenia. Jak wszędzie. Dobrze tu było być.

Jutro ciąg dalszy podróży. Pora na „podróż sentymentalną”. Ale o tym – jutro….

Fr Jay