Niedziela Miłosierdzia Bożego

Weszła już na stałe do naszej świadomości, choć pamiętam jej początki, a jeszcze wcześniej przedzieranie się do naszej codzienności koronki do Bożego Miłosierdzia. Dziś cały Kościół celebruje już nie tylko Niedzielę Bożego Miłosierdzia, ale cały rok. Może też i dlatego, że „gdzie wzmógł się grzech, tam obficiej rozlała się łaska”?

Dziś sobie przypominamy, że Miłosierdzie Boże to nie kolejna, piękna teologiczna idea, ale żywa, konkretna Osoba – to Pan Jezus, który JEST Bożym Miłosierdziem. W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy; z Nim uczymy się na nowo wypowiadać “Abba—Tatusiu”; przez Niego jesteśmy kochani tak, że odważamy się żyć dla Niego i dla innych w sposób, o jakim nam się nie śniło.

Dziś Niebo ma swoje święto. Dziś my mamy swoje święto. Dziś jest czas na telefon, na który ktoś czeka od lat, na modlitwę na kolanach za kogoś, na kim już dawno postawiliśmy krzyżyk, na dobre słowo, którego nie umieliśmy znaleźć… Dziś możemy promieniować miłością, której doświadczyliśmy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie.

Z modlitwą

ks. Jarosław