Objawienie Pańskie

Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan (Iz 60, 2)

Mogłoby się to wszystko nie wydarzyć. Nikt z nas światła wiary nie zawdzięcza sobie samemu – owych tysięcy momentów, gdy On nas wzywał, podnosił, ocalał, ratował życie, pociągał do Siebie. Przez Jego działanie, wydarzenia, ludzi. Mogłoby nas  gronie wierzących po prostu nie być.

Jak to dobrze, że jednak tak. Że tak, jak pociągnął Trzech Mędrców, znalazł miejsce blisko Siebie i dla nas. I nikomu się z tego nie tłumaczy, dlaczego w nasze historie tak mocno wpisał swoją miłość. Także w tym wszystkim, co wczoraj było – czy nadal jeszcze dziś jest – naszą słabością czy ograniczeniem, biedą, która Go pragnie i wzywa, i czyni życie bez Niego niemożliwym.

Choć przecież o nikim nie zapomina – i ilu ludzi, tyle Jego upragnionych dzieci.

Mplus