Objawienie Pańskie

„Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. (Mt 2,2)

Podziwiam wiarę i pokorę Mędrców. Tak wiele trudu włożyli w to, by iść za światłem gwiazdy. Tyle czasu i środków zainwestowali, by dotrzeć do celu. A co napotkali u kresu drogi? – nędzną szopę, ubóstwo, zupełny brak królewskiego splendoru. Jaka próba wiary i zawierzenia światłu, które ich prowadziło! Uwierzyli wbrew temu, co zobaczyli, co narzucały ich myśleniu warunki zewnętrzne. Nie zatrzymali się na zniechęcających faktach, nie cofnęli się, nie ulegli rozczarowaniu, lecz „weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon”.

Tak bardzo chciałabym umieć w ten sposób przyjmować wszystko to, co wydarza się niezgodnie z moimi oczekiwaniami, planami, wyobrażeniami, a jest wpisane w Boży plan.

Basia