oczyść mnie…

„Oczyść mnie z błędów, które są skryte przede mną.” (Ps 19, 13)

„Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. (…) Nie zniechęci się ani nie załamie….” (Iz 42, 2-3)

Są błędy, których żałuję od razu. Są takie, do których jestem w stanie przyznać się dopiero po jakimś czasie, najczęściej wtedy, gdy opadną emocje i na całą sytuację można spojrzeć z dystansem. Niewątpliwie są i takie, które „są skryte przede mną”. I z tymi, podobnie jak  z poprzednimi, najlepiej pójść do Jezusa.

Bo On nie poniża, nie łamie, nie czyni wymówek. Zawsze łagodnie podnosi i przytula do serca. Nie zniechęca się moimi brakami, nie załamuje upadkami. Raduje się moim poszukiwaniem prawdy. Również tej trudnej –  o sobie samej.

Panie, daj mi odwagę, bym ze swoimi błędami nigdy nie zostawała sama.

Basia