odwiedziny

Trwa nasz bardzo intensywny Program dla narzeczonych Gaudium et Spes. Dziś równolegle do dnia skupienia Ogniska Mazowieckiego, którego tematem jest małżeńska modlitwa za siebie nawzajem. Czasem mijają się pary małżeńskie z parami narzeczonych. Łatwo ich odróżnić, bo narzeczeni nie odstępuję się prawie na krok i jak już idą gdzieś, to zwykle trzymając się za ręce. I jest to dla nich normalne, naturalne i właściwe. I piękne. I – mam też taką nadzieję – inspirujące dla obserwujących to małżonków.

Warto wracać do tamtych chwil, do tego pierwszego spaceru, kiedy trzymali się pierwszy raz za ręce, pierwszego przytulenia i pocałunku. One mają przypominać, że małżeństwo nie roztopiło się w rodzinie, że bycie mamą/tatą nie oznacza, że już nie jest się dalej mężem/żoną. I że tę relację również trzeba pielęgnować.

Dziś także miałem piękne odwiedziny bliskiej memu sercu rodziny, z którą spotykałem się przed wielu laty, wspierając ich i towarzysząc im w rozwoju. Wykorzystując moją obecność w domu (powiedzmy sobie szczerze, dość rzadką) przyjechali z daleka, żeby mi pokazać swoją już kilkuletnią córeczkę, którą wydaje się, że przed chwilą przecież chrzciłem. A dziś może non stop opowiadać swoje historie (niekoniecznie trzymając się faktów 🙂 ). Cudownie było wybrać się na spacer i słuchać, jak wiele ma do powiedzenia.

Tak się wzajemnie przeplatają historie małżeńskie z tymi, co się dopiero do niego szykują. Gdy się pomaga jednym i drugim, w tej drodze można zobaczyć piękno tego powołania, jego trudności i radości, jego wyzwania i niebezpieczeństwa. Łatwiej wtedy zachować radość i podchodzić do każdego trudu z nadzieją.

Prosząc dalej o modlitwę za naszych uczestników i cały zespół

Ks. Jarosłw