"Programowy" styczeń w Meksyku

Wczoraj zaczęliśmy z Irminą i Krzysztofem z Warszawy indywidualny program szkoleniowy dla lokalnych par trenerskich Programu 1. Trzy osoby prowadzą szkolenie dla czterech. Szaleństwo. Ale nie narzekamy, bo i pogoda, i okolica piękna. W poniedziałek zaczynamy indywidualne przygotowanie do prowadzenia Programu 2. Podobnie: trzy osoby dla czterech.

Dobrze, że tym razem nie jestem sam, bo na jednego to trochę za dużo. Ale za to będziemy mieli lokalne pary trenerskie na oba Programy. W drugi weakend stycznia będzie Program 2, a w trzeci weekend – JA+TY=MY, czyli “jedynka”. Otwartą pozostaje jeszcze kwestia, czy uda się zaprosić księży, którzy chcieliby się nauczyć naszego Programu. 

To już kolejny raz, kiedy prowadzę Program dla bardzo kameralnej grupy. I także tę wersję bardzo lubię. Jest więcej okazji do dyskusji, do częstszych interakcji. Taki też jest sens spotkań poprogramowych w mniejszym gronie, np. swojej grupy z Programu. Kto był, to wie, że w czasie takiego spotkania można się powymieniać sprawdzonymi pomysłami, zainspirować na nowo do tego niełatwego przecież dobra, jakim jest troska o swoje małżeństwo. No bo przecież jak jest dobrze, to nic nie trzeba robić, a jak źle, to … może samo minie? Jeśli się swojego małżeństwa nie umieści w swoim codziennym kalendarzu, to może się okazać, że nie ma na nie czasu.

Podobnie jest z modlitwą i wszystkim, co jest naprawdę ważne. To, co ważne, jest obwarowane wolnością. To, co konieczne, ma swoje środki przymusu (bez snu, posiłku długo nie pociągniemy, więc organizm sam się o to upomni). Ale nie upomni się o modlitwę i nie upomni się o małżeństwo. To pozostaje przedmiotem naszej odpowiedzialności i zaradności.

Gdy teraz pracuję z parami przygotowującymi się do prowadzenia Programu trenerzy, doświadczam na nowo, jak ważne są takie spotkania w małej grupce, która pozwala się na nowo zachwycić tym wszystkim, co ważne dla naszego małżeństwa.

Z pamięcią o wszystkich naszych Absolwentach,

Padre J.