przystanek

Wczoraj zakończyła się oktawa Bożego Ciała. A ja po podróżach ostatniego czasu chciałabym jeszcze wrócić do Pana Jezusa, którego spotkaliśmy na przystanku autobusowym w Wisełce.

Stał i czekał, raczej nie na autobus. Na mnie, zaskoczoną, gdzie się zatrzymał, na nas. I na Ciebie, Czytelniku drogi. Żeby Ci powiedzieć, że jest z Tobą i wtedy, gdy pozornie nic się nie dzieje, i gdy jesteś między punktem A i B swojego dnia, i gdy się spieszysz, i nie wiesz, od czego zacząć. Lub gdy jesteś zupełnie sam tylko ze swoimi myślami i przestaje być ważne, jaki masz tytuł i za kogo mają Cię inni. I gdy duch twój słabnie. Słucha Twojego serca i czeka, aż Mu wszystko powiesz. Otacza Cię ramieniem, byś miał tę pewność, że On zawsze Cię podnosi, ratuje i broni. Broni też przed Tobą samym, gdy tracisz do siebie cierpliwość.

Dziś uroczystość Jego Najświętszego Serca. Serca pełnego miłości do rozdania. Czeka na tych, którzy po nią przyjdą. Prosi, byś pozwolił Mu siebie kochać. We wszystkim. A z czasem wszystko się zmieni.

M