Pusty Dom

Jak zupełnie inaczej wygląda Dom, w którym przez 10 dni od rana do późnej nocy (najdłuższy dzień pracy skończył się o 0:30) tętniło życie. Dziś korytarze są puste, nikt nie siedzi w salach, nie ma nikogo w naszej małej, miłej kawiarence…

Ale zostały wspomnienia. Kaplica jest ciągle pełna modlitw i intencji pozostawionych przez kursantów, sale są pełne treści, która jeszcze nie wybrzmiała do końca, korytarze odpowiadają echem niezliczonych rozmów i konsultacji, które się tu odbywały.

Jak dobrze było być częścią tego. Jak wielu mówiło – to były prawdziwe rekolekcje, wyjeżdżamy umocnieni (choć koszmarnie zmęczeni), szkoda, że to już koniec…

Połączyło nas coś ważnego. Jakoś każdy z nas, przez przykład innych na nowo mógł „uwierzyć miłości”, bo ona przychodzi na tylu różnych drogach, na tyle różnych sposobów. Ona, gdy jest, daje siły na wszystko.

Życzę Wam dobrej niedzieli, żebyście nie zapomnieli, że jest dana także po to, żeby się na nowo odnaleźć, żeby pobyć ze sobą bliżej niż codziennie, żeby poszukać miłości na innych niż powszednie drogach.

Zawsze Was gorąco wspierając

ks. Jarosław