Za każdym razem, kiedy staję przy ołtarzu, by zaprosić małżonków do odnowienia przyrzeczeń małżeńskich, zastanawiam się ilu cudów mimowolnymi świadkami się stajemy. Przypomina nam św. Augustyn, że raz wybrawszy, ciągle wybierać muszę – i to się tak bardzo w tym momencie dokonuje. Ani rodzice, ani dzieci nigdy się nie nużą mówieniem w kółko, że kochają. Podobnie i zakochani. Małżonkowie czasem zapominają, że to słowo nigdy się nie starzeje i że jest władne wnieść znowu w nasze życie entuzjazm i nadzieję; że zawsze jest w nim miejsce na twórczość.

Odnowienie przyrzeczeń małżeńskich jest potwierdzeniem pragnienia wzrostu i wnoszenia do każdego dnia nowych treści.

Wszyscy bardzo przeżyliśmy ten weekend. Podobno najżywiej reagowała na wykłady Marysia, która ma się urodzić lada moment; jak tylko zaczynał się wykład, bardzo energicznie reagowała. Na warsztatach i dialogu małżeńskim odpoczywała. Niewykluczone, że tak się kształtuje przyszła trenerka Programu.

Z wdzięcznością za każdą Waszą modlitwę wsparcia,

Ks. Jarosław

Ale nie tylko dla Szczecinka, lecz także dla Chojnic, z których przyjechało pięć par. Ponownie, dlatego, że pierwszy raz odbył się tu 3 lata temu i dlatego, że trzy pary przyszły teraz na Program, żeby sobie odświeżyć przeżycia tamtego czasu i posłuchać na nowo treści oraz pogłębić swoją relację. Jak bardzo cieszą ich sukcesy, wdrożone nowe strategie i entuzjazm podejmowanej pracy.

Poza jedną tylko parą, która „przyszła z ogłoszenia” wszystkie inne to owoc dzielenia się i zapraszania przez uczestników poprzedniej edycji.

Organizatorami i gospodarzami Programu są Agnieszka i Jacek ze Szczecinka, absolwenci dwóch Programów, których dwie córki nam teraz dzielnie pomagają, podobnie jak to było przed kilku laty.

Opiekę merytoryczną nad Program na miejscu dają oba nasze Ośrodki—Wrocław i Warszawa, z Marzeną i Michałem z pierwszego oraz Tosią i Jackiem z drugiego. Jest też Ania, tuż po szkoleniu trenerskim, dla której jest to znakomita okazja przyjrzeć się jeszcze raz Programom, tym razem „od kuchni”.

Polecamy się Waszej pamięci i modlitwie.

Z błogosławieństwem

Ks. Jarosław

Prosimy o modlitwę w intencji rozpoczynającego się dzisiaj Programu 1 w Szczecinku (za Chojnicami).

Zakończenie w wielkim stylu – z polonezem, prezentacją tego, czego nauczyły się dzieci i potańcówką dla wszystkich obecnych. Byli nie tylko uczestnicy Programu, ale dojechali  także wspierający i pomagający. Agnieszka Tarasiuk jako wodzirej pokazała się od zupełnie nowej strony i była w tym genialna.

Ks. Stanisław natomiast pokazał wszystkie swoje talenty nie tylko jako prowadzący Program, ale także jako wspaniały kaznodzieja, który potrafi z równą troską przemawiać zarówno do małżonków jak i do dzieci. Pożegnania trwały długo. A niektórzy jeszcze mieli przed sobą długą drogę do Polski na wakacje zimowe.

Chwalono bardzo organizację i troskę o drobiazgi: stoliczki do małżeńskiego dialogu z serwetkami w kształcie serca, pięknymi obrusami i świeczkami. I że tak troskliwie zajęto się dziećmi, co dało okazję do rozmowy, na którą już tak dawno nie było czasu.

To był dobry, piękny weekend. Dziękuję wszystkim Organizatorom za podjęcie trudu i Wam wszystkim za wsparcie w tym czasie.

Z modlitwa

Ks. Jarosław

Tym razem gościny udzieliła nam katolicka szkoła, oddając wszystko, co ma: piękne sale, kaplicę, dużą jadalnię i kuchnię. Nasze Ognisko podzieliło się pracą między rodzinami, oddając na Program „kucharza”, opiekunki do dzieci i wspomagających; dojeżdżały ciasta i sałatki.

W prowadzeniu Programów na emigracji najtrudniejszym elementem jest brak własnej rodziny na miejscu i konieczność zabierania ze sobą dzieci, których nie ma komu zostawić pod opieką na weekend. Był to więc duży wysiłek i dla dzieci, i dla ich rodziców, i dla organizatorów, którzy w jednym miejscu spędzili wczoraj przeszło 12 godzin.

Parą trenerską są Aneta i Arek, których wspomagają Asia i Tomek; i choć uczestniczy tylko 5 par, mają co robić, troszcząc się o wszystkie szczegóły.

Tym razem Program jest prowadzony przez dwóch księży: dołączył do naszego zespołu ks. Stanisław Krzyżanowski z Trzęsacza, który jest z Programami już od kilku lat. Wziął na siebie połowę tematów, wnosząc pogodną troskę o dobre relacje między małżonkami i dużo ciepła.

Dzisiaj trochę krócej, ale nie mniej intensywnie, dlatego także polecamy się Waszej pamięci.

Z modlitwą

Ks. Jarosław

– towarzyszą młodym, którzy przychodzą na nasz Program. Radość,  bo znaleźli (wreszcie) kogoś, z kim pragnie dzielić się całe życie, kogo się chce uczynić dla siebie najważniejszą osobą na świecie, kto jest gotowy/a przyjąć mnie w darze i także w darze oddać w siebie. Nadzieja – że ten wybór jest dokonany w prawdzie i że na całe życie, że trudności i problemy napotkane nas nie oddalą od siebie, ale jeszcze bardziej zjednoczą i że na tej drodze spotkamy Pana Boga.

Ale także po stronie prowadzących jest radość i nadzieja. Radość, bo pojawili się kolejni „młodzi”, którzy przychodzą, by swoją miłość powierzyć Panu Bogu i że można podzielić się z nimi własnym doświadczeniem oraz im w tym czasie przygotowania towarzyszyć. Nadzieja, że dzięki temu sami umocnimy się w naszych powołaniach.

To jeszcze nie koniec naszego Programu. Zakończyła się tylko pierwsza jego część. Teraz narzeczonych czekają zadania domowe, które pozwolą im pogłębić treści z Programu i wdrożyć je w życie, a za kilka tygodni czeka ich jeszcze kolejna sesja warsztatowa.

Bardzo Wam dziękuję za wsparcie, za pamięć i modlitwy. Jest za co dziękować i czym się cieszyć.

Z serdeczną pamięcią i modlitwą

Ks. Jarosław 

To zawsze dużo radości, z którą idzie w parze niemało pracy. Wymagający najwięcej od par trenerskich, którzy biorą na siebie cały ciężar dźwigania tego wszystkiego, z czym przychodzą pary narzeczonych. Odpowiadamy w ten sposób na życzenie bł. Pawła VI, który w encyklice Humanae vitae postulował konieczność nowego rodzaju apostolstwa: równi posługują równym. To dlatego nasze Programy są prowadzone całym zespołem, w których rola par małżeńskich, prowadzących warsztaty, jest tak ogromna. Nasz Program „Radość i Nadzieja” jest pod tym względem jeszcze trudniejszy. Niestety par trenerskich, przygotowanych do prowadzenia tego Programu, jest ciągle tylko kilka, a potrzeby rosną.

Dziękuję wszystkim za wsparcie, bez którego trudno sobie wyobrazić nasze działania.

Kończymy jutro po 18, więc prosimy jeszcze o modlitwę

Z modlitwą za Was

Ks. Jarosław

Minął bardzo intensywny weekend, w czasie którego odbyły się dwa szkolenia trenerskie. Jedno, sobotnio-niedzielne, dla pięciu par, które rozpoczynają swoją ścieżkę trenerską i drugie, krótsze, ale nie mniej intensywne, dla „starych” par trenerskich, by rozwijać już posiadane umiejętności. Wszystko w ramach rozłożonego w czasie planu nauki i certyfikacji.

Z dużym wzruszeniem uczestniczę w tych zajęciach (głównie z rozpoczynającymi proces stawania się trenerami), widząc i ogromne poświęcenie (dwie pary przyleciały z Belgii, każda z najmłodszym dzieckiem), i wielkie zaangażowanie, i dar czasu, żeby służyć jak najlepiej parom przychodzącym na Program.

Cała ich praca to nie tylko wolontariat, ale czasem także i inwestowanie czasu i środków, żeby inne pary mogły wyjść po Programie przemienione, odnowione, z nadzieją i  wiedzą, która pozwoli im pogłębić swoją relację małżeńską.

Już za chwilę Program dla Narzeczonych, potem wszystkie weekendy w lutym oddane Programom, jeszcze jeden w marcu (Program 2) i to wszystko możliwe tylko dlatego, że są pary gotowe służyć i dzielić się z innymi tym, czego doświadczyli, co usłyszeli i co zobaczyli sami dla siebie na Programie.

Jest za co dziękować!

Z pamięcią o Was i zawsze prośbą o Waszą modlitwę

Ks. J.

Wrocław ma do świętowania swoje szczególne powody. Ks. Jarek z Programem JA+TY=MY został zdesantowany całkowicie niespodziewanie w środek górskich ostępów, gdzie nie było już nawet dróg krajowych, przy granicy z Czechami, w roku 2009, w środek autorskich wyjazdowych rekolekcji małej grupki kilku małżeństw, która bardzo już poszukiwała przewdonika. Pamiętajac tamten zakątek, trudno uwierzyć, jak rozrosło się we Wrocławiu to dzieło. Trudno też wyrazić wdzięczność za to, jak bardzo zmieniło nasze życie.

Więc ta rocznica, tak ważna dla “Znajomego Księdza z Polski”, jak bywa żartobliwie określany, była też ważna dla nas i bardzo się cieszyliśmy, że zaplanował on dzień na świętowanie jej także tutaj. O 18:00 rodziny z fundacyjnego Centrum Troski o Rodzinę i Ogniska Dolnośląskiego spotkały się na Mszy św. w najstarszym (zbieżność nieprzyadkowa 😉 ) kościele Wrocławia, w zabytkowym sercu miasta, na Ostrowie Tumskim. Kościółek św. Idziego schowany jest dosłownie w cieniu naszej katedry, a Jubilat żartował, że świątynia jest również najmniejsza w mieście, dlatego wypełniona po brzegi.

Po Mszy św. było spotkanie w salce obok kościoła przy torcie. Po nim trenerzy i najbliźsi współpracownicy Programów, którzy biorą na siebie ogromny trud ich organizacji, przyjechali w liczbie około 30 do naszego domu, gdzie zaplanowany był jeszcze program artystyczny. Otwierało go ewangeliczne zadanie dla ks. Jarka – “Wy dajcie im jeść” – bowiem Jubilat w sutannie miał ugotować dla nas wszystkich danie główne (co udało się z niewielką tylko pomocą kilku mężów, którzy przyszli mu na odsiecz 🙂 ).

Pozostajemy wdzięczni za gigantyczną pracę Księdza na rzecz małżeństw, za bycie tak blisko naszych spraw. “Wy dajcie im jeść” w sensie duchowym sprawia, że nie chodzimy głodni.

M z Zespołem JA+TY Wrocławia

Tu już widać, że panowie za plecami coś knują

Mateusz Budnik, który przyjechał do Wrocławia kręcić materiał reklamowy o naszej książce, i widoczny za nim test na makaron al dente

Podano do stołu 🙂

Zdjęcia: Artur Opala, Małgorzata Rybak

– zbudowanie jej to jeden z bliższych celów strategicznych naszej Fundacji. Przystań Małżeńska, nie bez powodu pokrewna nazwą z naszym blogiem, to miejsce dla każdej pary, która w swoim życiu przeszła weekend z JA+TY=MY. Wczoraj we Wrocławiu spotkaliśmy się z 18 takimi parami, które zechciały skorzystać z zaproszenia na “spotkanie otwarte”. Spotkania Przystani są bowiem otwarte, co oznacza, że nie obligują do udziału w kolejnych i nie wykluczają z uczestnictwa w nich nowych par, które zapragną dołączyć się do nas.

Po krótkim wprowadzeniu “odkurzającym” treści pierwszego tematu – “Idealistyczne wizje a rzeczywistość” – mieliśmy warsztat, a po nim pary zostały zaproszone do kawiarenkowych stolików na czas swojej randki – dialogu we dwoje.

Sam Program bywa momentem radykalnej przemiany perspektywy i ogromnej inspiracji dla małżeństwa. Ta perspektywa uczestników zachwyca i porywa. Z własnego doświadczenia jednak wiemy, że to “wow” wymaga potem rzeczy bardzo podstawowej: nauki alfabetu. Rozpisania na realia własnego związku tych sześciu kroków, na których opiera się JA+TY. Gdy będziemy powtarzać alfabet, łatwiej przyjdzie składanie słów, a potem zdań. Umożliwi także tworzenie porywającej narracji naszego codziennego życia. 🙂

Byliśmy bardzo szczęśliwi, pracując wspólnie z parami na tym spotkaniu. Okazuje się, że wszyscy w głębi serca pragniemy doświadczać jedności naszych małżeństw, prawdziwego porozumienia, bycia “razem”. Czasami prosimy czy walczymy o to w najgorszy z możliwych sposobów i to także warsztat pomagał zrozumieć i pomagał wybierać lepsze narzędzia, ktore dla związku będą siłą wznoszącą, a nie paraliżem.

Dziękujemy także ks. Pawłowi Kajlowi z D.A. MOST za udostępnienie przepięknej, klimatycznej “Stolarni” na tę pierwszą odsłonę Przystani Małżeńskiej w nowej formie.

m