Jest to okazja bardzo szczęśliwa – dla wielu par, dla Wrocławia, który został gospodarzem wydarzenia (wielkie słowa uznania dla Danusi, która spinała organizację do detali takich jak specyfiki na komary), ale także i dla mnie, która przy okazji Programu 3 mogę w końcu spotkać ludzi, których od lat znałam tylko z korespondencji w ramach zadań biura zagranicznego Fundacji. Zobaczenie jako “żywych ludzi” przyjaciół z Meksyku, którzy przebyli 11 tysięcy kilometrów po to, by być z nami, to bardzo ubogacający moment. I już po pierwszym warsztacie – na temat “Kultury zapraszanej do domu” widać, że problemy i wyzwania związane z przewrotem technologicznym naszego wieku są podobne pod każdą szerokością geograficzną.

Równolegle toczy się Program dla dwóch grup: polskiej i anglojęzycznej. Choć w grupie polskiej są przybysze i z Warszawy, i z Belgii, a w grupie anglojęzycznej nasi specjaliści IT w Fundacji – Polacy ze Szkocji. Ta mieszanina narodowości – Polska, Meksyk, Wenezuela, Kolumbia – daje ogromny potencjał wymiany doświadczeń. Wielką też radością prywatnie dla mnie  jest widzieć, jak Programy rozpalają serca ludzi i stają się treścią życia dla par w tylu miejscach. Razem tworzymy, jak mawia Beatriz Gonzalez z Mexico City, “a global parish” – globalną parafię.

Program w wersji double to wyzwanie dla ks. Jarka/Fr. Jay/Padre Jay, który prowadzi konferencję za konferencją, zmieniając tylko język wykładowy.  Wyzwanie także dla małego PJ’a (czyt: Pi Dżeja), naszego z Andrzejem synka, który po raz pierwszy w swoim czteromiesięcznym życiu wciela się w rolę trenera warsztatów. 🙂 Grupą polską opiekują się Dosia (autorka wpisów na niniejszym blogu) i Jarek, ale w pomoc przy obsłudze Programu zaangażowanych jest dużo więcej osób. Mamy też ze sobą znanego filmowca, Mateusza Budnika, którego materiał przygotowany z P3 mamy nadzieję pokazać wkrótce na blogu.

Prosimy Was o Wasze wsparcie, o modlitwę, o aktywne towarzyszenie jako cząstka naszej “global parish”. W jedności siła. 🙂 Choćby najbardziej ukryte modlitwy i ofiarowane akty miłości będą dla nas tutaj wielką pomocą.

M

Mons to mała miejscowość (91.000 mieszkańców) w Belgii, gdzie znajduje się SHAPE (Supreme Headquater Allied Powers Europe). Na prośbę ks. Mariusza, kapelana tutejszej społeczności wojskowej (90 rodzin wojskowych i 50 rodzin cywilnych), pod jego nieobecność odprawiłem Mszę św. i wygłosiłem dłuugą homilię.

Po Mszy św. zebrała się nas gromadka rodzin, które uczestniczyły w Programie 1 już prawie cztery miesiące temu (6-7 lutego). Byli Włosi, Francuzi i Polacy. I opowiadali niesamowite rzeczy o radości odkrywania siebie przez zadania domowe, o wymyślonych nowych strategiach, o nowych rytuałach, o listach pisanych do siebie, ile razy mąż jedzie w podróż służbową, i o radości z wychodzenia razem na randki.

Francuska para bardzo prosiła o planowanie Programu we Francji, bo mają wielu znajomych, których chcieliby zaprosić. Obiecali, że będą się modlić i szukać księdza, który chciałby poznać Program i się go nauczyć. Zobaczymy, co na to Opatrzność, bo po ludzku to już nie ma kiedy. Weekendów brak.

Z pamięcią o wszystkich absolwentach naszych Programów

Père Jarek

Jak zawsze na zakończenie trudno się rozstać, choć każdy musi już wracać do domu, bo jutro praca. Ale był czas i na spokojną modlitwę nad każdą parą indywidualnie (mała grupa), na Mszę św. z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich i ostatnią (tu) romantyczną kolację. Jeszcze chwilę zajęło podsumowanie i zaplanowanie przyszłości. Pater Richard już przymierza się do zorganizowania następnego spotkania na jesieni.

W świadectwach podkreślano świetne połączenie wykładu z warsztatem i potem czasem na indywidualny dialog. Niektórzy z uczestników podziękowali za możliwość rozmawiania o swoich trudnych problemach wyłącznie ze sobą, co Program przez swoją formułę nie tylko umożliwia, ale i ułatwia.

Osobne podziękowania zostały zaadresowane do ks. Richarda, który sam się zaangażował i był prawdziwym gospodarzem Programu oraz do Nicoli i Tobiasa, którzy – obdarzeni ostatnio łaską rodzicielstwa przez adopcję – mieli utrudnione zadanie, ale pięknie poprowadzili wszystkie zajęcia. Dodatkową radością było wspólne świętowanie 50. urodzin Tobiasa. Dzięki Nicoli i Tobiasowi możliwe było przetłumaczenie książki Programu na język niemiecki przez profesjonalnego tłumacza. Specjalne podziękowania również dla Pauliny, która przygotowała pierwszą wersję tej książki w pięknej szacie graficznej (i pozdrowienia dla Ani, żony Wojtka, która wprowadza niemiecki tekst do programu z mapami, by w Fundacji była wersja edytowalna).

Dziękuję także Wam, za wsparcie, za modlitwy i towarzyszenie nam w tym czasie.

Z serdeczną modlitwą i błogosławieństwem

Pater Jarek

Odnowienie Przyrzeczeń Małżeńskich

Romantyczne kolacje:

Zespół i uczestnicy (P. Richard za obiektywem)

Trenerzy: Nicola i Tobias, P. Richard i Znajomy Ksiądz z Polski

50. Urodziny Tobiasa

Świadectwa par (video):

Ponieważ już nie ma w tym roku wolnych weekendów na Programy, zorganizowaliśmy ten Program w tygodniu.  To oczywiście ograniczyło liczbę par, które mogłyby-chciałyby przyjechać, do grona tych, dla których było możliwe wzięcie urlopu. Pomogło trochę to, że poniedziałek w wielu krajach to dalsze świętowanie Zesłania Ducha Świętego i ten dzień był jeszcze wolny.

Dało nam to możliwość zrobienia Programu w ciągu trzech dni, po dwa tematy dzienne. Dzięki temu nie było takiego pośpiechu ani zmęczenia. Przerwa w południe przydała się każdemu. Pogoda niestety nie daje nam możliwości wybrania się w górki, które prowokują do wspinaczki, włażąc do pokoju przez okna. Ale za to jest trochę czasu na zwolnienie, przygotowanie się do następnego punktu programu.

Że nie wspomnę o wieczornych spotkaniach, gdzie mówimy w językach. Przy czym pierwszym obowiązującym jest niemiecki, a drugim -bawarski. Kiedy się skarżę, że po bawarsku to ja już nic nie rozumiem, pocieszany jestem, że nie jestem odosobniony. Kolejny możliwy język to Schwabisch. I tak to wieża Babel mogła namieszać nawet w jednym kraju.

Siostra, która nam gotuje w czasie naszego Programu, spędziła kilka lat we Francji i polubiła tamtejszą kuchnię. Mamy więc nie tylko aż trzy romantyczne kolacje (w Programie weekendowym jest tylko jedna, w sobotę), ale jeszcze na dodatek kuchnia też jest francuska. Miło patrzeć z perspektywy naszego „trenerskiego” stolika, jak bardzo pary uczestniczące cenią sobie takie zakończenie warsztatu.

Dzisiaj odnowienie przyrzeczeń małżeńskich i uroczyste zakończenie. Już jestem ciekaw, co powiedzą uczestnicy. Jak się uda, to postaram się nagrać świadectwa, przynajmniej w najważniejszej części, i się nimi z Wami podzielić.

Póki co jeszcze z ognia walki o lepsze jutro dla Austrii i Niemiec

Pater Jarek