Wyprawa na północ

Ruszam o 9, żeby mieć większość korków za sobą. Kierunek – północ. Choć nie na sam koniec (początek?) wyspy, tylko troszkę wcześniej. Korzenie Nowej Zelandii.

Ale najpierw punkty widokowe: przepiękne plaże, ogrom wody, wyspy…

Ze względu na to, że to bardzo młody kraj (nawet najstarszy murowany dom nie wygląda bardzo staro):

tu nawet toaleta może być atrakcją turystyczną:

Zwiedzam szczegółowo miejsce, które traktowane jest jako kolebka Nowej Zelandii. Tu podpisano umowę pomiędzy przedstawicielami różnych plemion (tribes) – w sumie 500 – z koroną brytyjską. 6 lutego 1840 roku. Symboliczna data powstania osobnego państwa.

Na koniec trafiam do domu polsko-francuskiego. Tu się zatrzymam na noc, żeby jutro jeszcze zobaczyć okolicę i wrócić na noc do Auckland, bo w środę bardzo bladym świtem trzeba lecieć do Sydney. World Congress of Families.

Z pozdrowieniami z północy,

ks. Jarosław