Zdumienie

“Jeszcze nie widzieliśmy czegoś podobnego” (Mk 2, 12) – tak zareagowali wszyscy na uzdrowienie paralityka, i wielbili Jezusa. Ale przecież o wiele trudniej wielbić Jezusa, gdy nic wielkiego się nie dzieje, gdy towarzyszą nam różne odcienie szarości, a kolorowe akcenty zdarzają się rzadko. “Nie ma dni zwykłych” – napisała przedwczoraj Mplus na Przystani.

Mówimy, że dość ma dzień swojej biedy, jednak każdy z tych dni jest jeden jedyny, niepowtarzalny. Jest szansą jednorazową i bezpowrotną, która może zakończyć się cudem, ale i kompletną klapą.

Dopóki potrafię się zachwycać tym, co widzę; gdy nie ma we mnie zniechęcenia, rutyny, bezdusznej powtarzalności działań – wtedy każdego dnia zauważam cudowne i wielkie rzeczy wokół mnie. Te same wydarzenia różnią się diametralnie, jeśli do ich poznania nie używam jedynie zmysłów, ale i serca.

To serce pozwala mi widzieć w ludziach znanych od dawna coś nowego, niepowtarzalnego i nieuchwytnego, wielkiego i nieznanego… To właśnie umiejętność postrzegania wszystkiego na nowo daje motywację i chęć do działania, do zmiany.

Zdumienie i uwielbienie – dwie uzupełniające się postawy.

A na koniec – z zakamarków pamięci wyłaniają się słowa Mickiewicza wykute na pamięć w czasach licealnych:

“W słowach tylko chęć widzim, w działaniu potęgę;

Trudniej dzień dobrze przeżyć, niż napisać księgę”.

Dedykuję je tym wszystkim, którzy w sobotę i niedzielę będą brali udział w kolejnej edycji JA+TY=MY w Łomiankach i Opolu – jako prowadzący i prowadzeni. A wszystkich PT Czytelników zachęcam do modlitewnego wsparcia.

Andrzej O.